لطیفه های قرآنی
نقل حديث
اشعب بن جابر، بسيار شوخ و لطيفه گو بود. وقتى پير شد، او را ملامت كردند كه: «تو ديگر پير شده اى و وقت هزل گوئى و شوخى كردن تو گذشته است. حال ديگر نوبت توبه و انابه است. در اين آخر عمر، مدتى هم مشغول شنيدن وعظ و حديث باش.» گفت: «به وَاللّه من حديث هم شنيده ام.» گفتند: «اگر راست مى گويى، حديثى نقل كن». گفت: «نافع بن بُدَيل از رسول خدا صلى الله عليه وآله برايم نقل كرد كه دو خصلت پسنديده است كه در هر كس باشد، سعادت دنيا و آخرت نصيب او مى گردد». اهل مجلس كه خيلى خوششان آمده بود، شروع به «به به» و «چه چه» كردند و به او احسنت و آفرين گفتند؛ سپس از او خواستند كه ادامه حديث را نقل كند. اشعب گفت: «يكى از خصلتها را نافع فراموش كرده بود و ديگرى را من از ياد برده ام.»
نظرات شما عزیزان: